Er zijn nog een aantal volhouders die meedoen aan de op het eerste gezicht reeks.  En vandaag keek ik door het keukenraam naar buiten en dacht laat ik daar ook maar eens een fotooke van publiceren, niet dat ik nu ga zeggen dat ik dat elke maand ga doen hoor.  Op de vensterbank pronken nu deze helleborus nigers die nadien een plaatsje krijgen in de tuin, maar ’t zijn moeilijke mannen heb ik al gelezen.  U ontdekt ook zoonlief’s voederhuisje daar rechts en onze simpele buitenkeuken, maar ’t is er één hé.  Daar links vanachter staat een bamboeschutting die ons wat meer privicy moet geven nadat we de  coniferen 2 jaar geleden hebben gesloopt.  Dit in afwachting van de gemengde haagbeuk-beukenhaag die er staat en nog niet veel privacy geeft.  Gelukkig doen de bladeren van de beuken hier wel een beetje hun best!  Net buiten beeld liggen nog de laatste restanten sneeuw van een sneeuwman, die binnen afzienbare tijd zullen verdwenen zijn. Met temperaturen van 15 graden dat voorspeld wordt voor dinsdag zal er ongetwijfeld het een en ’t ander in aktie schieten.  Deze staan nu al klaar om open te springen; En met een beetje geluk komen de eerste bijen en hommels ook al tevoorschijn, altijd een heuglijk moment. De tafel staat hier al gedekt;  En zelfs de kippen hebben de lentekriebels al goe zitten! En morgen worden de moestuin-zaden dan ook nog eens geleverd, ik wens jullie een alvast prachtige lente toe!