Dat was precies al weken geleden dat ik nog eens in de tuin gewerkt had.  En ook al had het vrijdag-ochtend gevroren, ik dook de tuin in.  Mijn eerste voornemen was om mijn drie-jarenproject nu eindelijk eens af te werken.  Nu moete vooral niet denken dat dat om een groot project ging, maar eerder zo’n project dat gewoon bleef liggen; het bijenhotel.  3 jaar geleden verfde ik het wijnkistje al en maakte ik zelfs het dakje al, het grootste werk zou dus al gedaan moeten zijn denkte dan, maar dan begon het opvullen ervan.  Ik begon ook weer eens ergens met het verzagen van bamboestokken.  Dat verzagen was nog niks, maar dan ook nog de gaatjes wat proper maken en de buitenkant wat afschuren kwestie van er zeker van te zijn dat de bijkes hun vleugels niet zouden kwijtgeraken.  Dat viel dus zo dik tegen dat ik weer een tijd later gewoon wat gaten in een houtblok boorde.  Zo heeft dat bakske daar toch zeker een jaar gelegen.  Een paar maanden geleden kwam ik het nog eens tegen en vulde ik de rest op met holle stengels van één of ander siergras.  Et voila, nu hangt ie dus!  Toch schoon hé, als ’t gedaan is.

Ik heb hier ook nog 2 andere nestkasten voor solitaire bijen met van die plastic buisjes, maar dat is toch niet zo interessant, het legsel begint om één of andere reden nogal snel te schimmelen.  Nee, dan kunde beter zoals hier, gewoon wat gaatjes in een blokske hout boren, succes gegarandeerd!

In de namiddag  was het ondertussen al voldoende gedooid zodat ik ook aan het snoeien kon beginnen.  De dikke takken werden uit een gele cornus gesnoeid, gewoon omdat de dunne twijgjes nu eenmaal mooiere kleuren hebben, en dat staat nu eenmaal schoner op nen foto!  Verder werden ook twee knotwilgen al geknot, werd er gazonkant afgekant of hoe zegde dat, wat struiken verplant, gehakt en gegritseld, ja ja zelfs dat gaat als het koud is, en nu hoop ik natuurlijk dat al dat onkruid gewoon zo erg bevriest dat het een heel jaar niet meer terugkomt!

Ook trok ik naar de moestuin, de compost werd verder uitgespreid, er werd wat opgekuist en al wat gefreest in het bloemenstuk, maar daarover later meer.Speciaal voor Mme ZsaZsa presenteer ik hier efkes ons afwateringskanaal van de moestuin, want zoveel water dat zij daar heeft staan, dat wilde echt niet. 

De grootvader, die ondertussen zelf gestopt is met moestuinieren, maar nog dagelijks passeert houdt nauwlettend in het oog dat dat altijd open blijft, en anders heb ik het geweten hoor!  De buis loopt naar de gracht en zo wordt het overtollige water meteen afgevoerd, hij heeft heel wat meer ervaring dan ik, dus ik zal maar aannemen dat het belangrijk is.  Nog een van zijn stokpaardjes is de composthoop, als daar dingen op liggen die te groot of te dik zijn, ja dan hoor ik dat dus ook.  Maar de laatste tijd is hij behoorlijk content, ik zal dus maar aannemen dat ik goe bezig ben hé.

Zaterdag trok ik ook met de kinderen de tuin in. T’is te zeggen, zoonlief verzamelde eerst al het ijs dat hij maar kon vinden en maakte daar een winterse kruidendrankje van, heel verfrissend naar ’t schijnt.  Samen deden we al de grote lentepoets van het konijnenkot en toen ik even iets aan het wegleggen was maakte zoonlief met hooi een winterbed en zetel en bekleedde hij heel de wanden met stro, ’t was grappig om hem dat zien doen en uitleggen.  Maar denkt nu niet dat hij altijd zo’n grote dierenvriend is, want als hij zijn katapult of pijl en boog vast heeft durft hij wel eens in de richting van de kippen te mikken!

En dochterlief, die  bewees dan weer dat het nooit te koud is om kokeneteke te spelen.