Terwijl ik buiten wat aan het prutsen was, niet dat ik echt aan het prutsen was, maar ge kent dat wel hé, zo van die kleine werkskes; ge prutst wat hier en wat daar; het kippenhok proper maken, wat hout fijn kappen voor in de stoof, potjes vullen met potgrond om voor te zaaien, de vogelkes eten geven, … .  En zo kunde dus eigenlijk gewoon bezig blijven want prutswerkskes die zijn er altijd.  Maar zoonlief timmerde dus efkes een vogelvoederding in mekaar.  Het was me in het begin niet echt duidelijk wat de bedoeling ging worden, ik dacht eigenlijk dat het een stoel ging worden.  Maar nee, ineens stond dat daar sé; een schoon voederding met zelfs nen zachte sofa erbij om voor of na het eten efkes te bekomen.  En voor diegene die liever nen langeren dut doen, die kunnen zelfs onderaan terecht in een heus vogelbed.  En dan hebde dat loungeterras er bovenop nog niet gezien! Zie foto 2 hieronder.  Ge hebt er het schoonste uitzicht op den hof.  En dat was dus allemaal in ne wip en ne flip gereed, heel wat beter dan mijn 3-jaren project.  Ge moogt dus gerust zijn, de opvolging is hier verzekerd!
   
En dus spotten wij nu samen naar de vogelkes. “Kijk papa, een roodborstje komt er al eten” en even later “en de koolmezen hebben mijn plekje ook al ontdekt” en “de houtduiven” en “de merels”, … .  Misschien moeten wij ook maar eens zo’n tocht ondernemen, super hé!
De vogelkes kunnen het dezer dagen wel gebruiken dat extra eten want het is hier druk aan de voedertafel, wat zeg ik ze schransen ja!
Zoonlief heeft trouwens wel meer van die creërende momenten, en met deze foto van zijn zelfgemaakt zwaard is meteen ook duidelijk hoe het komt dat mijn nagels er zo snel doorvliegen!  En dan heb ik het nog niet eens gehad over het schip dat hij aan het maken is.
 
Maar eigenlijk is dat wel gewoon kweenie hoe tof zo zelf dingen maken.  Van Voke kreeg hij trouwens dit;  Cool hé!