Het ziet er naar uit dat we ook de komende week nog behoorlijk wat winterse temperaturen gaan krijgen. Erg is dat helemaal niet, hoogstens wat gedoe met de drinkemmers voor de dieren. En dat levert bovendien best nog fraaie beelden op. Zien jullie hetzelfde wat ik zie in de vijver!  Maar ineens viel mijn oog vrijdag op dit krokusje! Als dat geen belofte van lente aankondigt! Bij de sneeuwklokjes is er ook ’t een en ’t ander aan ’t bougeren! Ik probeer ze dan ook dagelijks de grond uit te kijken!  En de knoppen van de Helleborussen laten zich ook al zien! Maar de grootste pronker blijft toch wel mijn Hamamelis. Vanuit het keukenraam kijken we er recht op. Kleur in een winterse tuin blijft toch heerlijk! In de tuin is het dezer dagen een drukte van de vogels. Vooral de mussen zijn hier in grote getalen aanwezig. Ze weten de voederbak van de kippen ondertussen ook al goed staan. Ik zette 2 stammen van fruitbomen die dood gegaan zijn in de haag. Daar zitten ze vaak met een 10 tal op terwijl er dan ook nog eens een heleboel in de haag verstopt zitten. Gezellig is het in ieder geval! Voor de foto bleef er natuurlijk maar eentje zitten, typisch!

Dit gedicht vond ik helemaal toepasselijk!

De dagen zijn donker,
heel duister en triest.
Geen warmte van de zon,
die nu aan kracht verliest.

Gelukkig lengen weer de dagen,
de aarde kantelt naar het licht,
Nog enkele weken,
en de lente komt in zicht.

Speurend kijk ik naar de grond,
en ja, ik zie al groene puntjes,
Van sneeuwklokjes en narcissen,
en een hoekje, waar ik al een krokus vond.

Zij geven een belofte.
voor een nieuwe zomertijd.
En al is het nu ook donker,
mijn hart wordt al verblijd.

Blijf niet in het duister zitten,
maar open je ogen en kijk.
Geniet van het leven,
want het leven is rijk.