De kogel is door de kerk,wij gaan grond kopen. Jarenlang deden we immers alsof het van ons was, maar nu gaat het ook effectief van ons worden. En dan heb ik het over onze wei. Die was nog altijd van de grootvader en we lieten al meermaals vallen dat we die wel wilden kopen. Binnen 2 weken gaan we naar de notaris en dan zou alles snel in orde moeten zijn. Dat betekent dus dat we kunnen blijven genieten van dit zicht.  Voor ons onbetaalbaar. En voor alle duidelijkheid het is landbouwgrond dus qua prijs valt dat gelukkig nog mee. Maar we hebben ook altijd gezegd dat als de grond van ons is, we willen overwegen om er een zwemvijver te laten aanleggen. We zijn dus nu volop offertes aan het aanvragen, boeken aan het lezen en te dromen. 
Als hij er zou komen dan willen we er vanuit de keuken een zicht op hebben. Dat betekent dus dat die eerste haag waar we op kijken toch voor een stuk willen weghalen om zo nog een ruimer en opener zicht te hebben. Dat betekent dus weer de handen uit de mouwen.
De aankoop van onze wei betekent ook dat de aankoop van de moestuin er niet meer in zit. Die gaat naar iemand anders van de familie. Voorlopig mogen we een groot deel nog wel gebruiken, maar alles wat de eerste 6 meter staat, en daar staan toevallig heel wat vaste planten zoals asperges, rabarber, aardbeien en een hoop kruiden die moeten dus verhuizen naar achter. Weeral werkendag! 
 
Maar anders lopen we ineens even door de moestuin.