Begin februari moet ik mij altijd inhouden. Een dag een stralend zonneke en ik denk dan al gauw dat we zijn vertrokken. Natuurlijk is er niks minder waar want als het de volgende ochtend dan weer lekker gevroren heeft en enkele uren later de regen weer rijkelijk uit de hemel komt dan weet ik het natuurlijk wel weer, het is nog helemaal geen lente! Met beide voetjes op de grond doe ik dus maar rustig verder met de winterwerkjes! De wilgen knotten bijvoorbeeld! De knotbomen staan op 2 meter van elkaar en dus snoei ik er telkens 1 wel en 1 niet. De takken verwerk ik in de takkenril of in en op het schapenstalletje. Ook in de voortuin is fase 1 ondertussen gestart en dat is spijtig genoeg het rooien van de leilindes. Het opruimen van de wortels en de klimop zal nog een behoorlijk werkje zijn. Ik ben ook al begonnen met het opruimen van de achterste prairie-border omdat er heel wat sneeuwklokjes tussen staan en anders staan ze maar verloren tussen al die plantenresten.  Afhankelijk van op welke plaats, staan ze al dan niet in een verder gevorderd stadium; Maar waar ik altijd zo vrolijk van word dat is toch wel deze Crocus Tomasinianus. Eens in je tuin breidt hij zich vanzelf uit. Wat een schoontje hé!