U herinnert zich misschien nog dat ik vorig jaar vertelde dat er een rattenfamilie onze vijver heeft ontdekt. Dat was redelijk vervelend aangezien ze een behoorlijk groot gat gemaakt hadden op een vervelende plaats. Plakken was dus een huzarenstukje en na verschillende pogingen moest ik telkens vaststellen dat het water bleef weglopen. Aangezien ik op dat moment nog dacht dat ik het gat maar niet gedicht kreeg stelde ik het jobke uit naar het voorjaar. En zo geschiedde dus. Echter bij een grondige opruimbeurt van de vijver bleek er niet 1 gat maar wel 3 gaten te zijn. En als ik spreek over gaten dan heb ik het echt wel over afmetingen zoals deze; Het leek me dan ook beter de volledige vijver leeg te maken en er een nieuwe folie over te leggen. Op cruciale plaatsen werkten we er ook nog ijzerdraad tussen in de hoop die beesten toch tijdig op andere gedachten te brengen. Ook het feit dat we sinds vorig jaar een poes hebben hoop ik dat hierin zijn effect heeft. Zo gezegd zo gedaan. Allereerst werd de al aanwezige kikkerdril in een emmer geschept. Vervolgens werden de vijverplanten er uit gehaald en het resterende water er uitgepompt. Hierbij probeerde ik zoveel mogelijk waterdiertjes zoals torren, slakken, … te redden. Hierbij kreeg ik enthousiast hulp van dochterlief. Dat het een blubberige bedoening was moge duidelijk zijn.  We vingen ook een stuk of 10 kikkers. Deze sprong euh op mijn broek! Maar het meest verbaasd was ik over de 6 Alpenwatersalamanders die we aantroffen. Een paar jaar geleden had ik er een paar gekregen. Maar sindsdien had ik er niets meer van gezien. Ik ben dus maar wat blij dat ze er nog altijd zijn en het blijkbaar goed naar hun zin hebben. De vijver ziet er nu terug wat kaal uit. Maar dat gaat natuurlijk niet lang zo blijven.