Deze maand sta ik in het tuin-tijdschrift groei en bloei in de rubriek instatuin. Katja van dailygreenspiration verzorgde het intervieuw en maakte er een leuk geheel van. Het is altijd fijn om nog eens mijn hele verhaal te kunnen doen. Op instagram heb je daar niet echt de ruimte voor. Super veel volgers heb ik nog niet, dus er mogen er nog altijd meer bij komen. Voor mij is het een leuk platform om meer mensen van onze tuin te laten genieten en ik doe er zelf ook heel wat inspiratie op. Ik vind het soms wel een hele klus om alles gecombineerd te krijgen, een blog, een facebook-pagina en instagram temeer daar ik nog tijd wil over houden voor andere dingen die ook belangrijk zijn. Mijn gezin, job, sporten, familie, vrienden en gewoon genieten van de tuin zonder dat er iets moet of plaatjes moeten geschoten worden. Hoe doen jullie dat vraag ik me weleens af. Het intervieuw plak ik er onder de foto bij. Dan hoef je niet te gaan piepen op deze kleine foto.

Rob is een man die het allemaal heeft: een siertuin, een moestuin, wildebloemenweide, prairieborders, houtlandschappen, een boomgaard, twee kippen, twee kinderen en een ‘Madame’ die boeketten maakt met bloemen uit de pluktuin. Bovendien wordt alles ecologisch beheerd.

“Na onze studies in Antwerpen zijn wij teruggekeerd naar ons geboortedorp Arendonk. Ik zag de boer mais zaaien en het stoorde me dat hij daar regelmatig met de gifspuit aan de gang ging. Ik dacht: dat moet toch anders kunnen. Als je zelf groente kweekt, is het toch zot om pesticiden te gebruiken. Ik wil het puur natuur. Ecologisch, dat vind ik logisch. In de tuin merk je pas hoe de kringloop van het leven in elkaar steekt, dat de bladluizen worden opgeruimd door lieveheersbeestjes en de kleine insecten prooi zijn voor de vogels. Vaak lost een ‘probleem’ zich vanzelf wel op. Soms lijd je wat verlies, of ineens heb je vreselijke last van slakken of een plant die echt vol zit met luizen. Maar dat is maar een kwestie van tijd. Mijn motto is ‘tuinieren voor de natuur’.

We zijn met een lege wei begonnen, nu is het ons paradijs, waarin alles welkom is. Insecten, maar ook engerlingen of wespen, want die maken een tuin levend. Het is toch geweldig om je Veronicastrum ineens vol hommels en vlinders te zien. Zo’n levende tuin gaat ook over de juiste soortkeuzes. Ik zorg dat er altijd wat bloeit.

Tien jaar geleden ben ik over mijn tuin gaan bloggen, het is amusant om te zien waar ik in die tijd mee bezig was en waar ik nu sta. In het begin had ik nog niet zulke groene vingers. Toen leek het me leuk om een wildeplantentuin aan te leggen, maar ik merkte dat het moeilijk is om daar een jaar lang visueel iets moois van te maken. Wilde planten vind ik nog steeds supertof, maar geleidelijk aan ben ik geïnspireerd geraakt door Piet Oudolfs prairietuinen. Zijn idee om grassen met bloemen te verweven vind ik interessant. Dat maakt de tuin ook laat in het seizoen en zelfs in de winter nog mooi.

Ik lees veel, kijk goed, ga veel op tuinenbezoek. Inmiddels weet ik: tuinieren is bijsturen. Weten waar je op moet letten. Het niet te ingewikkeld maken. Soms laat je een plant zichzelf uitzaaien, dan krijg je verrassende combinaties, een andere keer woekert-ie te veel en dan trek je ‘m er weer uit. Je moet wel ingrijpen.

Op Instagram plaats ik zelf plaatjes uit mijn tuin en volg ik andere tuiniers voor nieuwe inspiratie. Het is leuk om te zien waar zij mee bezig zijn en wat er speelt. Wijzelf hebben ons gestort op een volgende tuinhobby: plukbloemen kweken. Volg dus zeker ook mijn vrouw @madamnatuurlijkrijk die daar mooie boeketjes van laat zien.”