Al jaren bewaar ik mijn moestuinzaden in een kastje bij ons op de bureau.  Ik ben daar wreed content van, een constante temperatuur, niet te warm, niet te koud.  En ik mag in dat kastje dus volledig mijn goesting doen.  Als het één grote rommelhoop is ben ik de enige die daar last van heeft, ideaal dus!  Maar helaas blijkt nu dat ik dat kastje niet alleen gebruik. Onderaan staat namelijk een gat naar de kelder, waar ook de elecktriciteit binnen komt.  En nu blijkt er een zekere familie piep daar ook hun onderkomen te hebben gevonden.  Nu kijk ik van een muis niet meer op, in de zomer lopen ze zelfs gewoon over ons terras, dat krijg je blijkbaar met een wei naast de deur.  Maar o wee als ze het gemunt hebben op mijn moestuinzaden, ja dan kennen ze me nog niet!  Want tegen mijn zaden, dat is tegen mij hé.  En dus zet ik de grote middelen in.  Zoonlief heeft hier nog wat legergerief liggen en dus stel ik mij sinds gisteren al verdekt op tenijnde ten gepaste tijde een verrassingsaanval in te zetten.  ‘T zal ze leren!  Maar ik wist eigenlijk niet dat die muizen zich ook met politiek bezig houden.  Want ze hebben zich enkel gewaagd aan de Purple Russion en de Germen Head.  Dat het hier gaat om een politiek statement moge duidelijk zijn.  Geen enkele van de andere tomatenzaden werd opgegeten.  Allé dat kan toch geen toeval zijn.  Dat ze de Russen hebben opgegeten daar kan ik nog een uitleg bij verzinnen.  Maar den Duits!?  Of zouden ze het gewoon niet fijn hebben gevonden dat we hen 4 dagen alleen hebben gelaten toen we in Berlijn zaten.  Ach de dutskes, ’t zijn maar kleintjes natuurlijk hé.  Alle ’t is al goed, vergeven en vergeten, maar nie meer hé!

Maar van de wijs laat ik me niet brengen hoor.  De tomaten zijn gewoon gezaaid.