Hier is dat superheldenfeestje, of eigenlijk beter gezegd was, ge hebt het dus gemist. Maar niet getreurd, want hier volgt een heel verslag en dan kunde dat eigenlijk gewoon over doen hé. Zoonlief verjaart volgende zaterdag pas, maar afgelopen zaterdag hadden we al het kinderfeestje.  Bij ons geen binnenspeeltuintoestanden of andere toestanden.  We zouden wel gek zijn, want zo’n feestzaal heeft toch niemand; Vorig jaar was het thema piraten, maar dit jaar gingen we helemaal voor het thema superhelden.  En als wij ergens voor gaan, ja dan gaan we er helemaal voor hé.  En dus was de uitnodiging helemaal in stijl en naaide mijn Madame efkes voor iedereen een superhelden-cape en bijpassend masker, inclusief voor mijzelf 😉

   
We hadden ook een kampvuur gemaakt, we konden het gebruiken, en dus verzamelde iedereen daar al snel rond. En zo konden we beginnen met de superhelden-stoelendans. Dat is immers een geweldig spel om diegene die afvalt te belonen met het geven van zijn pakje, anders verloopt dat toch maar in een drukke bedoening en de kinderen zien dat eigenlijk ook wel graag.  Nadien was het tijd om even te bekomen met een zelfgemaakte snoeptaart en een glaasje warm appelsap bij het vuurtje.

Hoe maak je nu zo’n snoeptaart; je hebt nodig;  een of meerdere stukken piepschuim in de vorm en de grootte die je wilt, spekken of marshmallows, allerlei kleurig snoepgoed,  aluminiumfolie en hostiepapier voor de bekleding, beetje bloemsuiker en water.  Werkwijze; Je bekleed eerst  het piepschuim met de aluminiumfolie.
Doe een paar eetlepels bloemsuiker in een kommetje en voeg er een paar druppels water bij totdat je een smeuige, vrij dikke pasta krijgt.
Smeer de suikerpasta op de zijkanten en bovenkant van het met aluminiumfolie bekleedde piepschuim en bekleed onmiddelijk met het hostiepapier.
Neem een kommetje water, dop je vinger in het water en wrijf met je vinger over de platste kant van een marshmallow en kleef ze op het hostiepapier.
De rest van de snoep breng je aan met het bloemsuikergoedje of met stokjes.

Nadien werden onze superhelden op de proef gesteld en moesten ze allerlei opdrachten uitvoeren.  Zo was er nagels kloppen, verstopte kaartjes zoeken, het volgen van het touw in een bos, mekaar van een balk duwen en superheld mag ik overvaren.  Diegene die goed gepresteerd hadden kregen extra kracht en mochten een opgeblazen ballonnetje onder hun kleren steken ter hoogte van de armen.  Alleen was dat met die dikke lagen kleren niet echt een sinecure en stapten we al snel over naar sterren die we op het gezicht shminkten.

Ondertussen hadden we allemaal wel honger gekregen en werd het vuurtje nog even opgestookt om er de pannenkoeken op op te warmen.  Voor het eten moest iedereen wel even zijn superhelden-cape in een zak steken want die mocht natuurlijk niet vuil worden. Dat smaakte heerlijk, alleen was de choco door de koude niet echt smeerbaar meer en als er nu iets is wat ik lekker vind op een pannenkoek dan is het wel choco. Maar ach dat werd dan weer ruimschoots goedgemaakt door eee warme chocomelk die ze zelf mochten maken met warme melk en zo’n choco-stick. Aan de monden was nadien goed te zien wie zijn chocostick echt had laten smelten en wie er tussendoor al eens geproefd had.  Toen iedereen zijn buikje rond had gegeten wilden wij onze superhelden-mantels terug aandoen.  Maar ramp o ramp die waren nergens meer te bespeuren.  Nu vonden we al snel een aanwijzing in de vorm van een briefje van de hooi-put-trollen.  De hooiput is een nabijgelegen bosje met een leuke speelheuvel in en wij snelden daar dus snel naartoe.  Toevallig zat er in mijn zak en kaart van het gebied en zo was het al snel duidelijk waar we naartoe moesten.  Van horen zeggen had ik dan ook nog dat die trollen heel erg gehecht zijn aan hun 10 gouden munten en het plan was dat als we die munten zouden kunnen vinden dat ze die dan wel wilden ruilen voor onze mantels.  Maar we moesten dus wel oppassen voor die trollen want als ze ons konden pakken stopten ze ons in het gevang, maar we beloofden mekaar dat we elkaar dan gingen komen bevrijden.  De kinderen waren helemaal mee en na een strijdkreet gingen we op pad.  Onderweg hoorden we geluiden en de kinderen maakte daar al snel van dat dat van de trollen kwam.  Ik speelde even dat ik schrik had en terug wilde gaan, maar ze konden me toch overhalen om door te zetten.  En zo stonden we al snel in het gebied van de trollen, die voor sommigen toch iets te echt bleek te zijn, en dus moest de vermomming even werden afgezet.  Maar na een dappere strijd moesten de trollen zich dan toch gewonnen geven en konden we met wat aanwijzingen onze mantels terug vinden. En zo eindigde dit super feestje!