Ik weet niet wat het is maar ik vind helemaal geen ritme meer in het bloggen. Het is dan ook weer een hele tijd geleden dat ik hier nog eens passeerde en zelfs op sociale media was ik amper te vinden. Veel heeft te maken met de business van mijn Madame. Een goed teken dus eigenlijk want dat betekent dat het goed draait. Ze is nu volop bezig met het verwerken en schikken van droogbloemen en dat neemt toch ook heel wat tijd in beslag of anders gezegd daardoor komt er ook meer van het huishouden op mij terecht. En ook niet te onderschatten een job in het onderwijs waardoor ik ’s avonds ook nog dikwijls aan het werk ben en dan echt geen fut meer heb om nog inspirerende dingen te posten. Om naar maar te zwijgen van anderen hun blogs te lezen.
En zo gebeurt het dus dat we stilaan van de herfst naar de winter gaan. Ik heb me ondertussen een paar warme winterschoenen aangeschaft en daar ben ik meer dan blij mee, want de 16 km die ik op en neer fiets kunnen ’s morgens toch al behoorlijk koud zijn. Ik kocht dan ook maar ineens een paar onderhandschoenen. Ja, de winter is niet mijn favoriete seizoen, schoon om naar te kijken maar met mijn winterhanden niet altijd een pretje. Tussendoor probeer ik ook lekker buiten te werken, bladeren vegen, onkruid verwijderen, … er valt altijd wel iets te doen. Niks beter om je hoofd leeg te maken!
De tuin doet ook gewoon zijn ding en verrast met alle tinten bruin en grijs. Ik vind het in ieder geval prima zo.
Ook in de herfst mag je tuin gezien worden !
Je tuin biedt een melancholieke schoonheid.
Maar ik heb het niet op de kille, donkere, grijze dagen.
Beetje zon vrolijkt alles meteen op.
Hartelijke groeten, Zem.
Gelukkig kun je hier zeggen: geen nieuws, goed nieuws! [ ik weet niet of jullie dit gezegde kennen in België ?
Blij je weer eens te lezen!
Lie(f)s.